Die tarentaal wat sy squawk verloor het

Vroeg een oggend het die tarentaal wakker geword en hy het gaan squawk. Maar hy kon nie. Hy het probeer en nog probeer, maar hy kon net 'n klein gepieptjie maak. “Ag nee”, het hy gesê. “Ek sal uit die koor word gegooi.” En hy het begin huil.

Kort daarna het 'n klein menigtjie van tarentale nadergekom en hom gevra hoekom hy treurig was. Hy het probeer sy besoekere, om met 'n squawk in die tradisionele wys te groet, maar net 'n klein gepietjie het nog opgekom. Die andere tarentale het geskok gelyk. “Wie is jy?” het die grootste gevra.

“Jy het my my geheele lewe geken. My naam is Kevin,” het hy gesê. “Ag nee,” het die groote tarentaal geantwoord. “Jy lyk soos Kevin en jy ruik soos Kevin, maar jy klink nie soos Kevin nie. Twee buite drie is nie so slegs nie, maar jy is ‘n veiligheidsgevaar en jy moet weggaan. Jammer.” En die geheele minigtjie het met hulle koppe in die lug weggeloop.

Kevin het nog harder begin huil en het met sy kop neer gehou ook weggeloop maar in die andere richting. En hy het geloop en geloop totdat hy na 'n rivier toe aangekom het. Hy het aand by die rivier bank gesit en het na die water, wat vinnig gevloei het, gekyk. Plotseling het 'n groen padda verskyn. “Gaan weg. Ek wil alleen wees,” het Kevin gesê. “Don’t be like that” het die padda geantwoord. “Ek kan jou help. Die mense ken my as die wys en towerkundige padda van Stellenbosch en ek het ‘n voorstel vir jou.” “Oh,” het Kevin gesê. “Wat is dit?” “Ek glo dat jy jou squawk verloor het, maar ek belofte dat ek dit aan jou sal teruggee as jy ‘n bietjie werk vir my doen.” “Watter soort werk?” het die padda geantwoord en Kevin gevra. “En hoekom weet jy dat ek my squawk verloor het?” “Wees nie bang nie nie ek weet baie dinge, want ek is die wys en towerkunslike padda van Stellenbosch. En ek sal daarvan hou as jy navorsing vir my sal doen” het sy gesê. “Watter soort navorsing? het Kevin gevra. “Wel, dit is navorsing oor die mense. Ons almal, dit meen die paddas, kom van die Sirius sterstelsel en ons word gevra om te help waarborg dat die mense nie die wêreld verniel nie. Maar om dit te doen, moet ons meer informasie oor mense en hulle gedrag kry om 'n plan te maak” het sy gesê. “Wat dink jy daarvan?”

Kevin het vir ‘n rukkie daaroor gedink toe het hy geantwoord: “Hoe lank sal die navorsing neem, want ek moet my squawk laat terugkeer sodat ek ons groot konsert in drei maande kan sing.” “Dit sal werk,” het die padda gesê, “en as jy veral hard probeer, sal ek jou ook ‘n solo kry.” Kevin het haar ‘n groote omhelsing gegee en volgende het hy nog gesit om na sy instruksies te luister.

Tydens die volgende paar weke en maande het Kevin onvermoeidlik gewerk. Hy het stil in bome gesit om die aktiwiteite van die mense beter te sien. Hy het in en uit tuine hardeloop, hy het om kinders speelplekke geswerf en hy het deur die vensters van huise geloer om 'n ding, wat televisie se naam, te kyk. Dit was na sy mening die nuttigste werksaamheid van alles. Aan die einde van elke week het Kevin ‘n woordelike verslag oor sy ontdekkings na die padda gegee. Sy was baie bly oor sy werksverrigting en hy het die werk baie geniet.

Een oggend het die padda plotseling verskyn en het Kevin vertel om haar te volg. Hulle het geloop en nog geloop en uiteindelik het hulle by ‘n groot eikeboom, wat ‘n wat banier om dit bind geword het, gestop. Die banier het gesê: “Nasionale Insek Dag” en die amptelike tarentale koor het daaronder gestaan.

Maar Kevin het begin skud, want hy was so bevrees. Die padda het sy vlerk gegryp en het hom voorwaarts gestoot. “Go for it, seun” het sy gesê. “Jy sal towerkunslik wees.” Kevin het geglimlag en het begin squawk. Dadelik het almal na hom toe gehardloop en het hom omgering. “Waar was jy? Ons het gedink dat jy so dood soos ‘n mossie was. Hoe gaan dit met jou?” het heeltemal gevra. “Dit gaan goed, dankie” het Kevin geantwoord. “Maar wanneer begin die konsert?” Die tarentale het na mekaar gekyk en “nou-nou” geskree voordat hulle onder die eikeboom terug hardgeloop het. “Kom, Kevin” het die leier gesê. “Jy moet 'n solo sing om die konsert te open.” En Kevin het geglimlag en nog geglimlag, terwyl die padda gebuig en later verdwyn het.